ammo har birimiz o‘zimizcha yolg'iz edik.

***

Bir kun onam bizni tashlab ketdi.

— Bir hafta Samarqandga borib kelaman, — dedi u. — Ozoda opam kasal ekan.

Onam jo'nab ketdi. Biz Farhod aka bilan yolg'iz qoldik.

Birinchi kecha u yarim tundan keyin uyga keldi. Men uning qadam ovozlarini eshitdim. U sekin xonasiga kirdi.

Ikkinchi kecha u do'stlarini chaqirdi. Ular kechqurun televizor oldida o'tirib, pivo ichishdi, hakkey ko‘rishdi. Men xonamda edim, ammo ularning ovozlarini eshitardim.

Uchinchi kecha tinch edi.

Men yotishga tayyorlanayotgan edim. Yupqa tungi ko'ylak kiydim — oq, yelkalarimda ip bilan ushlab turuvchi. Tugmalarni ochib qo'ydim. Ko‘kraklarim ko'rinar edi — hali to'liq rivojlanmagan, ammo allaqachon shakllangan.

Xonamdan chiqqanimda, Farhod aka mehmonxonada turardi. U televizor tomosha qilardi, ammo ekranga qaramayotgan edi.

U meni ko'rgach, qotib qoldi.

Men sekin yoniga bordim va yoniga o'tirdim. Juda yaqin. Oyog'im uning oyog'iga tekkdi.

— Zulfiya, — dedi u noqulaylikda. — Bu noto'g'ri.

— Nima noto'g'ri? — so'radim men.

— Sen... sen yosh.

— Men o'n olti yoshdaman.

— Sen hali bolasan tentak qiz...

— Men bola emasman, — dedim va ko‘kraklarimni kattaroq ko‘rsatish uchun oldinga chiqardim. — ko‘zizni ochib qarasez, siz buni bilasiz.

Men qo'limni uning soniga qo'ydim. Uning tanasi tarang edi. Mushaklari qotgan.

— Zulfiya, hoziroq honangga yo‘qol... — dedi u.

Ammo u harakatlanmadi.

Men qo'limni yuqoriga siljitdim. Uning bo'yniga, yuziga.

— Farhod aka, — deb shivirlаdim. — Men sizni yaxshi ko‘raman.

U chuqur nafas oldi. Keyin mening qo'limni ushladi.

— Ooo, tentak, — dedi u, pichirlab. — Biz pushaymon bo'lamiz.

— Yo'q, — dedim men. — Men pushaymon bo'lmayman.

Men uni o'pdim.

Dastlab u javob bermadi. Uning lablari qotib turardi. Lekin keyin... keyin u sindi.

Uning qo'llari mening belimga o'raldi. Chuqurroq tortdi. Uning tili mening og'zimga kirdi — issiq, yumshoq, talab qiluvchi.

Men o'sha paytda his qilgan narsani hech qachon unutmayman. Tagimdagi issiqlik, jinsiy azomdagi qiynalish, ko‘kraklarimdagi og'irlik.

Farhod aka meni ko'tarib oldi. Men oyoqlarimni uning beliga o'radim. U meni yotoqxonaga olib bordi — onamning va uning yotoqxonasiga.

U meni karavotga qo'ydi. Yorug'likni yoqmadi. Oynadan oy nuri tushardi — rang-barang, jimgina.

U tepamda, hayajonda menga qarab turardi.

— Shunday chiroylisan, — dedi u.

Keyin u egildi va meni yana o'pdi.

Uning qo'llari mening tanam uzra titrab aylandi. Ko'ylagimni yuqoriga ko'tarib, boshimdan yechdi. Men deyarli yalang'och edim. Ustimda faqat kichkina ichki kiyim qolgan edi.

Farhod aka bir zum to'xtab, menga qaradi. Uning nafasi og'ir edi.

— Juda go'zal, — dedi u, dimog‘ida shivirlab.

Keyin asta ko‘kraklarimga qo'llarini qo'ydi.

Men entikib qichqirib yubirdim. Uning qo'llari issiq, dag'al, qo'poq edi. U ularni bir-bir siqdi, pishqirib yuzini ular orasiga bosdi.

Keyin tilini ishga solib, ko‘krak uchlarini yaladi.

Men bu teginishdan, o‘zinmi tutolmay belimni orqaga eydim. Osha lahza pastim go‘yo olovda yonar edi. Men uning ogzida ko‘krak kurtaklarimning qanday kattiqlashayotganini, qanday qotib borayotganini his qildim.

Farhod aka boshini pastga tushirdi. Lablari mening qornimga, kindikimga tegdi. Keyin pastga — pastga — pastga.

U ichki kiyimimni ijozatsiz yechdi. Endi men to'liq yalang'och edim.

U mening kindik ostimni ko'rdi — silliq, yosh, biroz nam. U ishtiyoqini yashira olmay barmog'ini unga tegizdi.

Men nafasim ichimda qotib qoldi.

— Zulfiya, — dedi u. — Sen haqiqatan ham buni xohlayapsanmi?

— Ha, — deb javob berdim, telbalarcha entikib. — Iltimos.

U boshini tushirdi va meni o'pdi — u yerimdan.

Men hech qachon bunday narsa his qilmaganman. Uning tili jinsiy azoyimga tegdi — yumshoq, nam, issiq. U uni yaladi — sekin, har bir joyini hafa qilmay.

Men qichqirdim. Oyoqlarim titray boshladi. Qo'llarim choyshabni mahkam ushlab oldi.

Farhod aka davom etdi. Uning tili ichimga kirdi — chuqurroq va yanada chuqurroq. U mening eng sezgir joyimni topdi — kichkina tugma, azoyimning tepasida — uni ohista tishlab so'rdi.

Men nazoratimni bir lahzaga yo‘qotdim. Tagimdagi issiqlik portladi. Butun tanam qimirlay boshladi. Men uning boshini oyoqlarim orasida turgancha, taslim bo'ldim.

Farhod aka ko'tarildi. Uning yuzi nam edi. Ko'zlari qorong'i.

U shimini yechdi. Keyin ichki kiyimini. Men uning asbobini birinchi marta ko'rdim. U katta edi. Uzun va qalin. Qotgan. Uchi namlanishi.

— Zulfiya, — dedi u. — Bu og'riqli bo'ladi.

— Bilaman, — dedim men, jasurlik bilan.

U mening ustimga keldi. Tanasi menikiga tegdi — terisiga teri. Men uning asbobini oyoqlarim orasida his qildim — issiq, qattiq, titragan. U sekin itardi. Men og'riqni his qildim — keskin, yondruvchi. Ichimda biror narsa yirtildi.

— Aahh, — deb qichqirdim.

Farhod aka to'xtadi.

— Davom etyaptirmi? — so'radi u.

Men ishonib ishonma boshimni chayqadim.

— Ha.

U yana surdi. Chuqurroq. Chuqurroq.

Og'riq davom etdi, ammo keyin... keyin nimadir o'zgardi.

Patimda cho‘zilish, ichimda to'lganlik his qildim. Ichim issiq bo'ldi. Farhod akaning asbоbi butunlay ichimda edi. U sekin tebranishni boshladi. Oldinga — orqaga. Oldinga — orqaga. Og'riq sekinlashdi. Uning o'rniga... zavq paydo bo'ldi.

Men uning ritmiga moslashdim. Belimni ko'tardim, uni chuqurroq qabul qilish uchun. Oyoqlarimni uning beliga o'radim.

Farhod aka tezroq harakat qila boshladi. Uning nafasi og'ir, mushaklari tarang edi. Ter tomchilari menga tomdi.

Men o'zimi yana to'lqin kelayotganini his qildim. Ich-ichimda biror narsa to'planayotgan edi — issiq, kuchli, nazorat qilib bo'lmaydigan.

— Farhod aka, — deb qichqirdim men. — Men...

— Qo‘rqma, — dedi u, yuzimdan o‘pib.

U juda tez tebranardi. Asbоbi ichimda to'yalar edi — kattaroq, qattiqroq.Va keyin biz ikkalamiz birga qaynadik.

Men butun tanamni titratib, qichqirdim. Farhod aka qattiq ingrab, ichimdan oldi — kindikimga issiq, maylini oqizdi.

Biz bir-birimizga qaray olmay, nafasimizni roslayolmay yotdik.

***

Keyin biz o‘rinda yonma-yon yotdik. Uning qo'li mening qorimga quchgan edi. Mening boshim uning ko'kragida edi.

— Zulfiya, — dedi u sekin. — Biz nima qildik?

— Men sizni sevaman, — dedim men.

— Bu noto'g'ri.

— Bilaman.

— Onang qaytganida...

— Onam hech qachon bilmaydi, vada beraman.

U indamay qoldi.

Men ko'zimni yumidim va uning yurak urishlarini tingladim.

***

Keyingi to'rt kun biz doimiy sevishilgan edik.

Har kuni, har kecha. Karavotda, divanda, oshxona stoli ustida, hammоmdа.

Farhod aka menga ko'p narsani o'rgatdi. Qanday qilib uni qo'lim bilan yoqtirishni, qanday qilib og'zimga olishni, qanday pozitsiyalarda zavq olishni.

Men tez o'rgandim. Menga bu bilimlarning amaliy bo‘lgani yoqqan edi.

Har safar u ichimga kirganda, men to'liqlikni his qilardim. Har safar u meni quchganida erigan edim. Har safar u meni lazzat